Αισθάνομαι την ανάγκη να αφιερώσω τις παρακάτω σκέψεις και να εκφράσω δημόσια τις ευχαριστίες μου στο προσωπικό της Γ1 κλινικής (παλαιά κτήρια) του νοσοκομείου Αγ. Σάββα.
Στην δύσκολη εποχή που ζούμε, στις κουβέντες, στα γραπτά και στις σκέψεις μας κυριαρχούν η απογοήτευση, η απαισιοδοξία ενώ η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά φαντάζουν πλέον ως λέξεις χωρίς αντίκρισμα στην καθημερινότητα μας.
Τις τελευταίες μέρες και αφού η μοίρα με έφερε να είμαι καθημερινός επισκέπτης της παραπάνω κλινικής αναθεώρησα και αισθάνθηκα ότι υπάρχει φως στο σκοτάδι και δεν έχουν ισοπεδωθεί όλοι και όλα!
Όπως ξέρουμε στο συγκεκριμένο νοσοκομείο οι περισσότεροι ασθενείς καθημερινά, δίνουν την μάχη τους ενάντια στον πόνο και στην μη ελπίδα.
Όμως μέσα στην ατυχία τους είναι τυχεροί γιατί, μέρα νύχτα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή έχουν συμπαραστάτες τις: Πελαγία, Νανά, Αγγελίνα, Γιώτα, Δήμητρα, Ζωή, Ολυμπία, Μαρία, Ανθή , Έφη, Κατερίνα, Αργυρώ, και Μπέτυ (τις κοπέλες που απαρτίζουν το προσωπικό) οι οποίες την λέξη ΑΝΘΡΩΠΙΑ την μετέτρεψαν σε ΚΑΘΗΚΟΝ και καθημερινή προσφορά προς τον συνάνθρωπο τους.
Ένα δικό μου ευχαριστώ είναι λίγο αλλά είμαι σίγουρος ότι οι ευχές και η ευγνωμοσύνη όλων, των υπό την προστασία ασθενών τους αλλά και των συγγενών τους, θα τους δίνουν υγεία και δύναμη να ανταπεξέρχονται στην καθημερινή τιτάνια προσπάθεια τους!
κ. Πρεβενιέ περαστικά στον άνθρωπο σας και συγχαρητήρια για την δημόσια ευχαριστία σας μια και μας θυμίζετε ότι υπάρχει και άλλη … Ελλάδα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή