2.3.11

Ο καλλιτέχνης επί σκηνής την ώρα της παράστασης κόβει την ψυχή του ...

... σε αντίδωρο και την μοιράζει στους θεατές του!
Όταν τελειώσει η παράσταση, φύγουν όλοι και σβήσουν τα φώτα εκτός από την ανάμνηση νιώθει την ανάγκη να αναπληρώσει της ψυχής του το δόσιμο με το άλλο μισό της που το έχει ο πιο δικός του άνθρωπος!!!
Έχει ανάγκη μια ματιά, μια γλυκιά κουβέντα, μια ζεστή αγκαλιά …. αν δεν τα έχει ... τότε βιώνει την περιβόητη και χιλιοειπωμένη
“Μοναξιά του καλλιτέχνη.”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε παρακάτω το σχόλιο σας και στην Υποβολή σχολίου ως: επιλέξτε το Ανώνυμος/η και μετά πατήστε την Δημοσίευση σχολίου
Καλό θα είναι (στο τέλος ή την αρχή του σχολίου σας) αν θέλετε να βάζετε το όνομα σας ή ένα ψευδώνυμο.