Η γνώση ξεκινάει πρώτα από το σεβασμό προς το δάσκαλο!

Στην Α’ τάξη πήγα πενταμισάρης (σε ένα ορεινό χωριό της Νάξου την Κωμιακή) αλλά αντί για Σεπτέμβριο ξεκίνησα αρχές Νοεμβρίου λόγω ατυχήματος (σπάσιμο αριστερού ποδιού ψηλά κοντά στην λεκάνη.)
Έτσι λοιπόν την πρώτη μέρα στο σχολείο με πήγε ο πατέρας μου σχεδόν σηκωτό αφού η διαδρομή δεν επέτρεπε να κινηθώ εύκολα με τις πατερίτσες στα πλακόστρωτα ανηφορικά δρομάκια μέχρι το σχολείο.
Εκεί ο πατέρας μου ο οποίος είχε τελειώσει στα χρόνια της κατοχής την Δ’ Δημοτικού αφού με σύστησε στο διευθυντή τον κ. Πέτρο Γιαμούρη γύρισε και μου είπε:

"Παιδί μου μετά από εμένα που είμαι ο πατέρα σου ο δάσκαλος σου θα είναι ο δεύτερος πατέρα σου ο οποίος θα σε μάθει γράμματα για να μπορέσεις να μορφωθείς και να γίνεις όταν μεγαλώσεις ένα χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία για αυτό θα πρέπει να προσέχεις και να είσαι υπάκουος σε αυτά που θα σου λέει.” 

Μετά γυρνώντας στον διευθυντή του λέει: 

“κ. Πέτρο ο γιος μου είναι καλό παιδί αλλά αν καμιά φορά σας παρακούσει και δεν τηρήσει αυτά που του λέτε σας επιτρέπω να τον τιμωρήσετε και να με ενημερώσετε να τον τιμωρήσω και εγώ.”
Αυτά άκουσα την πρώτη μέρα στο σχολείο από ένα πατέρα που υποτίθεται ήταν αμόρφωτος και άνθρωπος του χωριού αλλά μου έμαθε από την πρώτη στιγμή ότι πρέπει να σέβομαι τον δάσκαλο και το σχολείο γενικά γιατί από εκεί θα πάρω την πρώτη πνευματική ύλη για να μπορέσω να προχωρήσω και να γίνω αν μη τι άλλο ένας σωστός άνθρωπος ο οποίος θα σέβεται τον εαυτό του, αλλά περισσότερο τους άλλους!
Άραγε στην σημερινή εποχή πόσοι από τους νέους γονείς λένε αυτά τα λόγια στα παιδιά τους για να τα μάθουν ότι η γνώση ξεκινάει πρώτα από το σεβασμό προς το δάσκαλο;