Γκέμνια έβαλα στη γλώσσα
τίποτα να μη σου λέει,
και εμάλωσα την σκέψη
που στην θύμηση σου κλαίει.
Της ψυχής μου το μποστάνι
ετοιμάζομαι να κάψω,
και του ονείρου μου τις στράτες
μαύρο χρώμα να τις βάψω.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
η δική σου η αγάπη,
ήταν θέλημα της μοίρας
να πνιγεί μέσα στο δάκρυ.
Άργησα να καταλάβω
άργησα μα τώρα είδα,
όλα τέλειωσαν για σένα
και εγύρισες σελίδα!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε παρακάτω το σχόλιο σας και στην Υποβολή σχολίου ως: επιλέξτε το Ανώνυμος/η και μετά πατήστε την Δημοσίευση σχολίου
Καλό θα είναι (στο τέλος ή την αρχή του σχολίου σας) αν θέλετε να βάζετε το όνομα σας ή ένα ψευδώνυμο.