Εκεί που λείπει η ντροπή περισσεύει η ανευθυνότητα!

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010 οδός Πανεπιστημίου στο ύψος της Ιπποκράτους!!!

Η ώρα είχε πάει ήδη 10 παρά και το βράδυ φάνταζε όμορφο πάνω στην μοτοσικλέτα μου με την οποία κατέβαινα την οδό Πανεπιστημίου.

Περίεργο σκεφτόμουνα τέτοια όμορφη βραδιά και η κίνηση ήταν ελάχιστη, μάλλον η οικονομική κρίση χτύπησε για τα καλά τους Έλληνες που κάθονται πλέον στα σπίτια τους για να βυθίζονται στην μελαγχολία με όλα αυτά που ακούν στα κανάλια για την επερχόμενη πτώχευση της χώρας για τον μπαμπούλα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ...

για τον Πρωθυπουργό μας τον κ. Παπανδρέου που τρέχει σαν την άδικη κατάρα για να εξασφαλίσει οικονομική βοήθεια από τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση που τόσο αγωνιούν για εμάς και την Ελλάδα μας γιατί δεν ξεχνούν ποτέ ότι τους έδωσε τα φώτα πολιτισμού, την έννοια της δημοκρατίας και τόσα άλλα που τους βοήθησαν να περάσουν από την ημιάγρια κατάσταση που ζούσαν στα δάση της Κεντρικής και όχι μόνο Ευρώπης, στην ανθρώπινη.

Αυτά όλα σκεφτόμουνα και μακάριζα τον εαυτό μου που η κυβέρνηση με έχει κάνει να δουλεύω από τα χαράματα μέχρι αργά το βράδυ και έτσι αποφεύγω και όλες αυτά τα ψυχοπλακωτικά της τηλεόρασης.

Θα μου πείτε βέβαια υπάρχει και το θέμα της Τζούλιας και η αγωνία όλου του Ελληνικού λαού πότε θα βγει το 2^ο DVD αλλά εδώ οφείλω να ομολογήσω ότι είμαι άτυχος μια και αυτό το θέμα παίζει κατά κόρον στα μεσημεριανά τηλεοπτικά πάνελ και εγώ λόγω δουλειάς έχω να δω τηλεόραση αυτές τις ώρες εδώ και κάτι χρόνια.

Και συνεχίζω τη διαδρομή μου προς το σπίτι μου στα Πατήσια αι είμαι ευχαριστημένος που ο Ιστορικός αυτός δρόμος είχε κάπως ανασάνει απόψε … και μαζί του κι εμείς οι Έλληνες οδηγοί. Όλα αυτά όμως διακόπηκαν απότομα όταν ένιωσα ένα δυνατό πόνο στο δεξί μου μάτι και πριν προλάβω να καταλάβω τι έγινε ο πόνος ζευγάρωσε και με το αριστερό δηλαδή έγινε στερεοφωνικός για να βάλω και την γλώσσα που ξέρω καλά αυτή της μουσικής μια και είναι η τέχνη που υπηρετώ σαν δάσκαλος εδώ και 28 χρόνια περίπου.

Ο πόνος ήταν τόσο δυνατός που τα μάτια ενστικτωδώς έκλεισαν και γέμισαν δάκρυα,

το οπτικό μου πεδίο χάθηκε και βρέθηκα να οδηγώ την μοτοσικλέτα μου σχεδόν τυφλός κατά μεσής της Πανεπιστημίου.

Μαζί με την όραση μου έχασα όλες τις παραπάνω σκέψεις που έκανα και σαν μουσικός μου ‘ρθε στο μυαλό το τραγούδι του αγαπημένου μου Στέλιου “Η ζωή εδώ τελειώνει σβήνει το καντήλι μου” σκεφτόμουν τι να κάνω; προς τα πού να πάω; να σταματήσω απότομα; και αν το έκανα το πιο πιθανόν ήταν να έρθει κανένα γιωταχί να με χτυπήσει από πίσω και τότε μου ήρθε ένα άλλο τραγούδι στο μυαλό που λέει “Στον άλλο κόσμο που θα πας” και πως θα παρουσιαζόμουν στους επάνω; με τη μούτρα θα τους έλεγα ότι έφυγα από αυτό τον μάταιο κόσμο χωρίς να έχω δει το DVD της Τζούλιας;

Σίγουρα η θέση μου θα ήταν στην κόλαση!!! Με αυτές τις σκέψεις πήρα κουράγιο θυμήθηκα και την τυφλόμυγα που παίζαμε παιδιά και κατάφερα να ανοίξω για λίγο το ένα μάτι και είδα την απόσταση που με χώριζε από το δεξί πεζοδρόμιο του δρόμου, κατευθύνθηκα προς τα εκεί πατώντας ταυτόχρονα τα φρένα της αγαπημένης μου μοτοσικλέτας.

Έτσι σταμάτησα δεξιά περιχαρής παρόλο τον πόνο που τα κατάφερα. Τότε άκουσα έναν ήχο σαν τρακάρισμα και κάποιον να βρίζει θεούς και δαίμονες μεταξύ άλλων “Μπάτσοι Γουρούνια Δολοφόνοι αλήτες με τα δακρυγόνα σας και τα χημικά σας.”

Τότε κατάλαβα τι μας είχε συμβεί, δηλαδή ότι είχαμε την τύχη να περάσουμε από σημείο που είχαν πέσει πολλά χημικά ισχυρά νέου τύπου με πιπέρι. (αν και δεν ένιωσα καμία διάθεση για φτέρνισμα.)

Γυρνώντας πίσω και ανοίγοντας πάλι για λίγο το ένα μάτι είδα τον τύπο που έβριζε να έχει κάνει την ίδια κίνηση με μένα δηλαδή οδήγησε την μοτοσικλέτα του δεξιά μόνο που δεν υπολόγισε σωστά και έπεσε πάνω στο πεζοδρόμιο με συνέπεια να σωριαστεί φαρδύς πλατύς κάτω.

Το τι είπε πάνω στην οργή και το θυμό του δεν μπορώ να σας πω παρά μόνο ότι τα λεγόμενα του με εκφράζανε απόλυτα!!!

Η αγανάκτηση και των δύο μας έχει να κάνει με την αναλγησία και την ανευθυνότητα της αστυνομίας η οποία εκτός από τα μοντέρνα χημικά που χρησιμοποιεί εναντίων των ταραχοποιών ανέργων, εκπαιδευτικών, μαθητών, δημοσίων υπαλλήλων, φοιτητών και εργατών οι οποίοι έχουν το θράσος να διαδηλώνουν γιατί τους έκοψαν μερικά ψωροευρώ από των μισθό τους ενώ παράλληλα αυξηθήκαν οι τιμές στην βενζίνα αλλά και σε όλα τα προϊόντα χωρίς οι αχάριστοι να καταλαβαίνουν ότι αυτό γίνεται για να ζούνε λιτά οπότε θα μακροημερεύσουν και έτσι να προλάβουν να πάρουν και την μεγάλη τους σύνταξη στα βαθιά βαθιά τους γεράματα.

Για να επανέλθω λοιπόν πάλι στο θέμα μας και την ανευθυνότητα της αστυνομίας λέω μήπως θα έπρεπε να έχουν κλείσει τον δρόμο και για μας τους αδαείς μοτοσικλετιστές που γυρνούσαμε στο σπίτι μας εκείνη την ώρα;

Εκτός και να το έκαναν για να μας τιμωρήσουν που ήδη δεν είμαστε στο σπίτι μας και έτσι χάνουμε την ωραία προπαγάνδα του πολιτικού μας συστήματος στα κανάλια τους δηλ. ότι θα πάει κατά διαόλου αυτή η χώρα αν δεν κάνουμε και άλλες πολλές μα πολλές θυσίες!!!!!!!!!!!!!

Εκεί που λείπει η ντροπή περισσεύει η ανευθυνότητα!!!!!!!!!!